هیچ اگر سایه پذیرد...
( خدا را چه دیدی شاید روزی درد هم قیمت پیدا کرد و ما هم ثروتمند شدیم )
هیچ اگر سایه پذیرد...
( خدا را چه دیدی شاید روزی درد هم قیمت پیدا کرد و ما هم ثروتمند شدیم )درباره من
من نیستم چون دیــگران
بازیچــــــــه بازیگــــــران
ادامه...
چه کسی میخواهد من و تو ما نشویم
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم
یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم
یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم
این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی است
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم
خاموش مکن آتش افروخته ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم
یه جو معرفت
گنجشکی باعجله و تمام توان به آتش نزدیک میشد و برمیگشت!
پرسیدند:چه میکنی؟گفت:در این نزدیکی چشمه آبی هست
ومن نوک خود را پر از آب میکنم وآن را روی آتش میریزم.گفتند:
حجم آتش در مقایسه با آبی که تو میاوری بسیار زیاد است
و این آب فایده ای ندارد.گفت:
شاید نتوانم آتش را خاموش کنم ، اما آن هنگام که خداوند میپرسد :
زمانی که دوستت در آتش میسوخت تو چه کردی؟
پاسخ میدهم :
هر آنچه از من بر می آمد ...انجام دادم ...
عشق
به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد ...
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد ...
دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس ...
سند عشق به امضا شدنش می ارزد ...
گرچه من تجربه ای از نرسیدنهایم ...
کوشش رود به دریا شدنش می ارزد ...
کیستم ؟!!! باز همان آتش سردی که هنوز ...
حتم دارد که به احیا شدنش می ارزد ...
با دو دست تو فرو ریختنِ دم به دمم ...
به همان لحظه ی بر پا شدنش می ارزد ...
دل من در سبدی ـ عشق ـ به نیل تو سپرد ...
نگهش دار ، به موسی شدنش می ارزد ...
سالها گرچه که در پیله بماند غزلم ...
صبر این کرم به زیبا شدنش می ارزد ...
طاقت...
صدای همه در آمد. اغلب حاضران شروع به ترک سینما کردند!
ناگهان دوربین حرکت کرد و آمد پایین و به جانباز قطع نخاع خوابیده روى تخت رسید.
زیرنویس: این تنها ۸ دقیقه از زندگى این جانباز بود و شما طاقت نداشتید...!!!
(کمی بیشتر بیندیشیم)
نقش و قالی و زندگی
زندگی بآفتن یک قالیستـــ..
نه به آن نقش و نگاری که خودت میخواهی..
نقشه از قبل معین شده استـــ..
تو در این بین فقط می بافی.
نقشه را خوب ببین خوب بباف.
نکند آخر کار ،قالی بافته ات را نخرن
بوسه بزن
5 ساله که بودم فکر می کردم پدرم خیلی چیزها رو می دونه .
6 ساله که بودم فکر می کردم پدرم از همة پدرها باهوشتر.
8 ساله که شدم ، گفتم پدرم همه چیز رو هم نمی دونه.
10 ساله که شدم با خودم گفتم ! اون موقع ها که پدرم بچه بود همه چیز با حالا کاملاً فرق داشت.
12 ساله که شدم گفتم ! خب طبیعیه ، پدر هیچی در این مورد نمی دونه .... دیگه پیرتر از اونه که بچگی هاش یادش بیاد.
14 ساله که بودم گفتم : زیاد حرف های پدرمو تحویل نگیرم اون خیلی اُمله .
16 ساله که شدم دیدم خیلی نصیحت می کنه گفتم باز اون گوش مفتی گیر اُورده .
18 ساله که شدم . وای خدای من باز گیر داده به رفتار و گفتار و لباس پوشیدنم همین طور بیخودی به آدم گیر می ده عجب روزگاریه
21 ساله که بودم پناه بر خدا بابا به طرز مأیوس کننده ای از رده خارجه
25 ساله که شدم دیدم که باید ازش بپرسم ، زیرا پدر چیزهای زیادی درباره این موضوع می دونه و زیاد با این قضیه سروکار داشته .
30 ساله بودم به خودم گفتم بد نیست از پدر بپرسم نظرش درباره این موضوع چیه هرچی باشه چند تا پیراهن از ما بیشتر پاره کرده و خیلی تجربه داره .
40 ساله که شدم مونده بودم پدر چطوری از پس این همه کار بر میاد ؟ چقدر عاقله ، چقدر تجربه داره .
50 ساله که شدم ... !
حاضر بودم همه چیز رو بدم که پدر برگرده تا من بتونم باهاش دربارة همه چیز حرف بزنم !
اما افسوس که قدرشو ندونستم ...... خیلی چیزها می شد ازش یاد گرفت !
کورش آسوده نخواب خواب بس است دیگر
همه چی آرومه ... همه چی تامینه
ای چقدر خوبه که ... قیمتا پایینه
همه چی آرومه ... مسئولا خوابیدن
شک نداری دیگه ... تو به اوضاع من
همه چی آرومه ... من چقدر خوشحالم
صد تومن تو جیبم ... من به خود می بالم
تو داری می میری ... از چشات معلومه
من فقط بیکارم ... همه چی آرومه
بگو این آرامش ... تا ابد پابرجاست
بگو این یارانه ... این تورم بیجاست
کوروش آسوده نخواب ، خواب بس است دیگر ! بیدار شو ،...
تا زنده ام...
مردی مقابل گل فروشی ایستاد. او می خواست دسته گلی برای مادرش که در شهر
دیگری بود سفارش دهد تا برایش پست کنند. وقتی از گل فروشی خارج شد٬ دختری را
دید که در کنار درب نشسته بود و گریه می کرد. مرد نزدیک دختر رفت و از او
پرسید : دختر خوب چرا گریه می کنی؟ دختر گفت: می خواستم برای مادرم یک شاخه
گل بخرم ولی پولم کم است. مرد لبخندی زد و گفت: با من بیا٬ من برای تو یک
دسته گل خیلی قشنگ می خرم تا آن را به مادرت بدهی.وقتی از گل فروشی خارج می
شدند دختر در حالی که دسته گل را در دستش گرفته بود لبخندی حاکی از
خوشحالی و رضایت بر لب داشت. مرد به دختر گفت: می خواهی تو را برسانم؟ دختر
گفت: نه، تا قبر مادرم راهی نیست! مرد دیگرنمی توانست چیزی بگوید٬ بغض
گلویش را گرفت و دلش شکست. طاقت نیاورد٬ به گل فروشی برگشت٬ دسته گل را پس
گرفت و ۲۰۰ کیلومتر رانندگی کرد تا خودش آن را به دست مادرش هدیه بدهد!
شکسپیر می گوید:
به جای تاج گل بزرگی که پس از مرگم برای تابوتم می آوری، شاخه ای از آن را همین امروز بیاور!!
خدای من خدای یوسف
یوسف می دانست که تمام درها بسته انداما بخاطر خدا و تنها به امید او
به سوی درهای بسته دوید و تمام درهای بسته برایش بازشد
( اگرتمام درهای دنیا هم به رویت بسته شدند
تو هم بخاطر خدا وبا اعتماد به او ،بسوی درهای بسته بدو)
چــــــــــــــــــون :
خــــــدآی تو و یوســـــــف یکیست.
داستان کوتاه نصوح
این داستان نصوح، مردی است که در حمام زنانه کار می کرد:
نصوح مردى بود شبیه زنها ،صدایش نازک بود صورتش مو نداشت و اندامی زنانه
داشت او مردی شهوتران بود با سواستفاده از وضع ظاهرش در حمام زنانه کار مى
کرد و کسى از وضع او خبر نداشت او از این راه هم امرارمعاش می کرد هم ارضای
شهوت.
گرچه چندین بار به حکم وجدان توبه کرده بود اما هر بار توبه اش را می شکست.
او دلاک و کیسه کش حمام زنانه بود. آوازه تمیزکارى و زرنگى او به گوش همه
رسیده و زنان و دختران و رجال دولت و اعیان و اشراف دوست داشتند که وى آنها
را دلاکى کند و از او قبلاً وقت مى گرفتند تا روزى در کاخ شاه صحبت از او
به میان آمد. دختر شاه به حمام رفت و مشغول استحمام شد.
از قضا گوهر گرانبهاى دختر پادشاه در آن حمام مفقود گشت ، از این حادثه
دختر پادشاه در غضب شد و دستور داد که همه کارگران را تفتیش کنند تا شاید
آن گوهر ارزنده پیدا شود.
کارگران را یکى بعد از دیگرى گشتند تا اینکه نوبت به نصوح رسید او از ترس
رسوایى ، حاضر نـشد که وى را تفتیش کنند، لذا به هر طرفى که مى رفتند تا
دستگیرش کنند، او به طرف دیگر فرار مى کرد و...
این عمل او سوء ظن دزدى را در مورد او تقویت مى کرد و لذا مأمورین براى
دستگیرى او بیشتر سعى مى کردند. نصوح هم تنها راه نجات را در این دید که
خود را در میان خزینه حمام پنهان کند، ناچار به داخل خزینه رفته و همین که
دید مأمورین براى گرفتن او به خزینه آمدند و دیگر کارش از کار گذشته و الان
است که رسوا شود به خداى تعالى متوجه شد و از روى اخلاص توبه کرد در حالی
که بدنش مثل بید می‌لرزید با تمام وجود و با دلی شکسته گفت: خداوندا گرچه
بارها توبه‌ام بشکستم، اما تو را به مقام ستاری ات این بار نیز فعل قبیحم
بپوشان تا زین پس گرد هیچ گناهی نگردم و از خدا خواست که از این غم و
رسوایى نجاتش دهد.
نصوح از ته دل توبه واقعی نمود ناگهان از بیرون حمام آوازى بلند شد که دست
از این بیچاره بردارید که گوهر پیدا شد. پس از او دست برداشتند و نصوح خسته
و نالان شکر خدا به جا آورده و از خدمت دختر شاه مرخص شد و به خانه خود
رفت.
او عنایت پرودگار را مشاهده کرد. این بود که بر توبه اش ثابت قدم ماند و فوراً از آن کار کناره گرفت.
چند روزی از غیبت او در حمام سپری نشده بود که دختر شاه او را به کار در
حمام زنانه دعوت کرد، ولی نصوح جواب داد که دستم علیل شده و قادر به دلاکی و
مشت و مال نیستم، و دیگر هم نرفت. هر مقدار مالى که از راه گناه کسب کرده
بود در راه خدا به فقرا داد و چون زنان شهر از او دست بردار نبودند، دیگر
نمى توانست در آن شهر بماند و از طرفى نمى توانست راز خودش را به کسى اظهار
کند، ناچار از شهر خارج و در کوهى که در چند فرسنگی آن شهر بود، سکونت
اختیار نمود و به عبادت خدا مشغول گردید.
شبی در خواب دید که کسی به او می گوید:"ای نصوح! تو چگونه توبه کرده اى و
حال آنکه گوشت و پوست تو از فعل حرام روئیده شده است؟ تو باید چنان توبه
کنى که گوشتهاى حرام از بدنت بریزد.» همین که از خواب بیدار شد با خودش
قرار گذاشت که سنگ هاى سنگین حمل کند تا گوشت هاى حرام تنش را آب کند.
نصوح این برنامه را مرتب عمل مى کرد تا در یکى از روزها همانطورى که مشغول
به کار بود، چشمش به میشى افتاد که در آن کوه چرا می کرد. از این امر به
فکر فرو رفت که این میش از کجا آمده و از کیست؟
عاقبت با خود اندیشید که این میش قطعاً از شبانى فرار کرده و به اینجا آمده
است، بایستى من از آن نگهدارى کنم تا صاحبش پیدا شود . لذا آن میش را گرفت
و نگهدارى نمود خلاصه میش زاد ولد کرد و نصوح از شیر آن بهره مند مى شد تا
سرانجام کاروانى که راه را گم کرده بود و مردمش از تشنگى مشرف به هلاکت
بودند عبورشان به آنجا افتاد، همین که نصوح را دیدند از او آب خواستند و او
به جاى آب به آنها شیر مى داد به طورى که همگى سیر شده و راه شهر را از او
پرسیدند.
وى راهى نزدیک را به آنها نشان داده و آنها موقع حرکت هر کدام به نصوح
احسانى کردند و او در آنجا قلعه اى بنا کرده و چاه آبى حفر نمود و کم کم در
آنجا منازلى ساخته و شهرکى بنا نمود و مردم از هر جا به آنجا آمده و در آن
محل سکونت اختیار کردند، همگى به چشم بزرگى به او مى نگریستند.
رفته رفته، آوازه خوبى و حسن تدبیر او به گوش پادشاه آن عصر رسید که پدر آن
دختر بود. از شنیدن این خبر مشتاق دیدار او شده، دستور داد تا وى را از
طرف او به دربار دعوت کنند. همین که دعوت شاه به نصوح رسید، نپذیرفت و گفت:
من کارى و نیازى به دربار شاه ندارم و از رفتن نزد سلطان عذر خواست.
مامورین چون این سخن را به شاه رساندند شاه بسیار تعجب کرد و اظهار داشت
حال که او نزد ما نمی آید ما مى رویم او را ببینیم.پس با درباریانش به سوى
نصوح حرکت کرد، همین که به آن محل رسید به عزرائیل امر شد که جان پادشاه را
بگیرد، پس پادشاه در آنجا سکته کرد و نصوح چون خبردار شد که شاه براى
ملاقات و دیدار او آمده بود، در مراسم تشییع او شرکت و آنجا ماند تا او را
به خاک سپردند و چون پادشاه پسرى نداشت، ارکان دولت مصلحت دیدند که نصوح را
به تخت سلطنت بنشانند. چنان کردند و نصوح چون به پادشاهى رسید، بساط عدالت
را در تمام قلمرو مملکتش گسترانیده و بعد با همان دختر پادشاه که ذکرش
رفت، ازدواج کرد و چون شب زفاف و عروسى رسید، در بارگاهش نشسته بود که
ناگهان شخصى بر او وارد شد و گفت چند سال قبل، میش من گم شده بود و اکنون
آن را نزد تو یافته ام، مالم را به من برگردان.
نصوح گفت : درست است و دستور داد تا میش را به او بدهند، گفت چون میش مرا
نگهبانى کرده اى هرچه از منافع آن استفاده کرده اى، بر تو حلال ولى باید
آنچه مانده با من نصف کنى.
گفت: درست است و دستور داد تا تمام اموال منقول و غیر منقول را با او نصف
کنند.آن شخص گفت: بدان اى نصوح، نه من شبانم و نه آن میش است بلکه ما دو
فرشته براى آزمایش تو آمده ایم. تمام این ملک و نعمت اجر توبه راستین و
صادقانه ات بود که بر تو حلال و گوارا باد، و از نظر غایب شدند...
ناقابله
همتــــــــــــــــــــــــون
ســـــــــــــــــــــالــــــــــــم
بـــــــــــــــــــــــاشــــــــــــــــــید
دم همتون گرم
جرعه ای عشق
پسری ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻨﺖ ﺭﺍ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﺑﺎﻧﻮ !
ﺑﻠﮑﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻋﺮﻭﺱ ﺑﺮ ﺗﻨﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ...
ﺑﻔﻬﻢ ﻋﺸﻖ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ
ﻟﺬﺕ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻮﺩ ...
ﺍﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﺴﺖ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﻭ ﻫﻤﺨﻮﺍﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ...
ﺍﮔﺮ ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﯾﺪ
ﭼﻮﻥ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺟﺎﯾﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻗﻠﺒﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﻧﯿﺴﺖ !!
ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺖ ﻗﻠﻢ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﻮﺷﮑﻠﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ .
ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺗﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺣﺎﮐﻢ ﺫﻫﻦ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﯽ ...
ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯾﻌﻨﯽ
ﺑﺎﻟﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩت;
ﮐﻪ یک ﻣﺮﺩﯼ در ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎهت است
ﻭ ﯾﻘﯿﻦ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﺑــــــــــــــــــــــــــــــﺲ!
امثال تو نیازی به طناب ندارد
شبی شیطان را در خواب دیدم که بندها و طناب های متعددی در دست داشت. از شیطان پرسیدم: "این بندها برای چیست؟" پاسخ داد: "اینها را به گردن مردم می اندازم و آنها را به سوی خویش می کشم و به دام می افکنم. دیروز، یکی از طناب ها را به گردن شیخ انصاری انداختم و او را از اتاقش تا اواسط کوچه ای که منزل شیخ در آن است، کشیدم، ولی افسوس که بر خلاف زحمات زیادم، شیخ از قید رها شد و بازگشت یکی از شاگردان شیخ انصاری می گوید: «در دورانی که در نجف اشرف نزد شیخ انصاری به تحصیل مشغول بودم، شبی شیطان را در خواب دیدم که بندها و طناب های متعددی در دست داشت. از شیطان پرسیدم: "این بندها برای چیست؟" پاسخ داد: "اینها را به گردن مردم می اندازم و آنها را به سوی خویش می کشم و به دام می افکنم. دیروز، یکی از طناب ها را به گردن شیخ انصاری انداختم و او را از اتاقش تا اواسط کوچه ای که منزل شیخ در آن است، کشیدم، ولی افسوس که بر خلاف زحمات زیادم، شیخ از قید رها شد و بازگشت".هنگامی که شیطان این ماجرا را نقل کرد، از او پرسیدم: "اکنون که طناب ها را در دست داری، طناب مرا نشان بده". شیطان لبخندی زد و گفت: "امثال تو نیازی به طناب ندارد و خودشان به دنبال من می دوند!" هنگامی که از خواب بیدار شدم... در تعبیر آن به فکر فرو رفتم. عاقبت تصمیم گرفتم مطلب را برای شیخ بیان کنم. شیخ گفت: "شیطان راست گفته است، زیرا آن ملعون دیروز می خواست مرا فریب دهد که به لطف خدا از دام او گریختم. جریان از این قرار بود که دیروز به مقداری پول نیاز داشتم و از سویی، چیزی در منزل موجود نبود. با خود گفتم یک ریال از مال امام زمان(عج) نزدم وجود دارد که هنوز وقت مصرفش نرسیده است؛ آن را به عنوان قرض بر می دارم و سپس ادا خواهم کرد. یک ریال را برداشتم و از منزل خارج شدم. همین که خواستم آن چیز مورد نیاز را بخرم. با خود گفتم که از کجا معلوم که بتوانم این قرض را بعداً ادا کنم؟ در همین اندیشه و تردید بودم که ناگهان تصمیم قطعی گرفتم به منزل برگردم. از این رو، چیزی نخریدم و پول را به جای اولیه اش را باز گرداندم"». به راستی که مرحوم شیخ انصاری به حقیقت این آیه شریفه توجه نموده است "الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُم بِالْفَحْشَاء وَاللّهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلاً وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ"یعنی شیطان، شما را وعده به فقر و تهیدستى مىدهد؛ و به فحشا و زشتیها امر مىکند؛ ولى خداوند وعده آمرزش و فزونى به شما مىدهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و [به هر چیز] داناست. به همین دلیل، به وعدههاى خود، وفا مىکند. پی نوشت ها: 1- زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، ص 88.
به اندازه خودت
مرد فقیرى بود که همسرش کره مى ساخت و او آنرا به یکى از بقالى های شهر مى فروخت . آن زن کره ها را به صورت دایره های یک کیلویى مى ساخت. مرد آنرا به یکى از بقالى های شهر مى فروخت و در مقابل مایحتاج خانه را مى خرید. روزى مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند. هنگامى که آنها را وزن کرد، اندازه هر کره ۹۰۰ گرم بود. او از مرد فقیر عصبانى شد و روز بعد به مرد فقیر گفت: دیگر از تو کره نمى خرم، تو کره را به عنوان یک کیلو به من مى فروختى در حالى که وزن آن ۹۰۰ گرم است. مرد فقیر ناراحت شد و سرش را پایین انداخت و گفت: ما ترازویی نداریم و یک کیلو شکر از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر را به عنوان وزنه قرار مى دادیم...
خنده داره...؟
می کنیم! · چقدر خنده داره که همه مردم می خوان بدون اینکه به چیزی اعتقاد پیدا کنند و یا کاری در راه خدا انجام بدند به بهشت برن! · چقدر خنده داره که وقتی جوکی رو از طریق پیام کوتاه و یا ایمیل به دیگران ارسال می کنیم به سرعت آتشی که در جنگلی انداخته بشه همه جا رو فرا می گیره اما وقتی سخن و پیام الهی رو می شنویم دو برابر در مورد گفتن یا نگفتن اون فکر می کنیم! · خنده داره اینطور نیست؟ · دارید می خندید ؟ · دارید فکر می کنید؟ این خیلی خوبه که دارید می‌خندید یا فکر میکنید، چون معنیش اینه که هنوز دارید این متنو میخونید.
الحمد الله رب العالمین
(به گفته نویسنده این متن رو بخونین و به دیگران هم بگویید.کپی برداری آن کاملا مجاز است.)
یک قول مردانه
در واپسین روزهای سال 1392بیاید همه قولهایی رو که در این سال به خدای خودمان داده ایم رو یکبار مرور کنیم...یادمان بیاید شب قدر امسال چه قدر به درگاهش ناله زدیم که تو ستارالعیوبی تو مهربانی تو بخشنده ای تو توبه پذیری تو همانی که من گناه میکنم و تو شرمنده میشوی مراببخش پس قول میدهم که من بعد بنده خوبی باشم.اگه انشاالله توفیق داد وشب قدر دیگری رو درک کردیم با خوش قولی این شبها رو درک کنیم نه خدای ناکرده با رو سیاهی.وباز هم ازش بخوایم که کمکمون کنه خوش قول باشیم..
یه قولمون یادمون نره
کمتر دل امام زمان(عج) رو برنجونیم
پایان یک قصه
همیشه فکرمیکنیم که زرنگیم و کارمون درسته و کار عقب افتاده ای نداریم یا نسبت به کارهای بقیه چندان بنظر نمیاد
خود من یه وقتهایی این حس بهم دست میده اما مثه من نباشید که سخت در اشتباهید حالا میگم چرا و چطور...
یه روز داخل مغازه بودم که نابینایی اومد جلو درب مغازه .اول فکر کردم داره گدایی میکنه.آخه این روزها گدایی داره بین یه قشری اپیدمی میشه... پیش از اینکه تصمیم به کمکش بگیرم یا ردش کنم بره داخل شد و سلام کرد .صدایش برام خیلی آشنا بود دستش رو گرفتم و دعوت به نشستنش کردم .حالا هم صدا ش هم چهره اش با وجود عینک دودی غلیظش برام آشنا می اومد.سر صحبت رو باز کرد:
-کاسبی که انشالله خوبه آقای امینی
گفتم شکر شما..شما..حرفم رو قطع کرد چه عجب شناختی یا هنوز سلولهای خاکستریت...حرفش رو قطع کردم گفتم محمد عابدینی...
با هم روبوسی کردیم و مشغول خوش وبش شدیم ...در لابلای صحبتها دلم میخواست زودتر از چشماش بپرسم.
گفتم چشمات چی شده.جواب درستی بهم نداد وبا گفتن اینکه چیزی نشده نگران نباش و حالا بهت میگم و...
هی تفره میرفت.کنجکاویم و احساس دلسوزیم بیشتر شد گفتم چرا درست وحسابی نمیگی.دیگه این همه سال کجا بودی و چه میکردی و...همه رو ول کردم وفقط میخواستم بدونم چرا نابینا شده اونم از هر دو چشم.چطور ممکنه این محمد همون محمد تو دوران دبیرستان قد بلند ورزشکار خوشتیپ پر شرو شور .حالا اینطور آروم ومؤدب اونم بدون چشم.حس دلسوزیم نسبت به کنجکاویم بیشتر شد.دست گذاشت رو شونم وگفت وقت داری دو روز دیگه میام با هم یه جایی بریم خودمو خودت.هستی؟ گفتم آره هستم چرا که نه..! محمد آروم وبا احتیاط از تنها پله مغازه پایین رفت وبا عصاش که مرتب به چپ و راست جلو پاش میزد کم کم دور شد.داخل مغازه شدم با خودم میگفتم ای روزگار یادمه زمان دبیرستان همه آرزوی تیپ و قد وبالای محمد رو داشتند سر حال وپر شوروخنده رویه کمی هم شلوغ ای داد ای داد. با اومدن مشتری از فکرش کم کم بیرون اومدم وتنها چیزی که تو فکرم بود دو روز آینده بود که کجا میخواد ببرم و ماجرا چیه.
بالاخره روز موعود رسید .چه خوش وعده.محمد اومد
-سلام حاضری بریم.مزاحم کارت که نیستم
-نه اصلا بریم.
سوار ماشین من شدیم آدرس رو داد و حرکت کردیم. یه آن به یاد فیلم های سینمایی افتادم که آخرش رو نمیشد حدس زد.به آدرس رسیدیم.یه خونه نسبتا بزرگ بود .به شوخی گفتم:
-نه مثه اینکه همچین وضعت هم بد نیست
با تبسمی جواب داد:- خدا رو شکر این که چیزی نیست.حیف که نمی تونم چیزی با خودم ببرم.گفتم:کجا مگه اینا...
حرفم رو قطع کرد .- همش مال خودمه اما بردنش به اون دنیا رو میگم.گفتم:هنوز شوخی...
بعد صرف یه چای وشیرینی پرسیدم خوب منو که نیووردی تا پوز خونه وزندگیتو بهم بدی .بگو ماجرای چشمات چیه؟
ازم پرسید ساعت چنده؟نگاهی به ساعت کردم .-ساعت حدود 10:30دقیقه است .
- دقیقا چنده؟
-دقیقا 10:36دقیقه است.
-هنوز چند دقیقه ای مونده.با گفتن از خودت پذیرایی کن الان برمیگردم منو تو اتاق تنها گذاشت.
دستم رو به چونم گرفتم و به عقربه های ساعت نگاه می کردم.عقربه ها رسیدن به ساعت 10:50دقیقه چند ثانیه بعد درب اتاق باز شد و محمد وارد شد .
خدای من باورم نمی شه... ادامه دارد...
بشرط بقا عمر ادامه دارد...
